’n Beetje
Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf,
’t is vreemd, maar die vergeet je,
het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt ik ben wat moe,
maar op een keer dan ben je aan
je laatste beetje toe.
Bij het lezen van dit gedicht kwamen allerlei gedachten en gevoelens weer naar boven. De periode dat mijn bomma nog volop aan het vechten was voor haar leven, merkte je toch dat ze beetje bij beetje de strijd aan het verliezen was. De strijd was niet zomaar verloren, maar zoals Toon Hermans het beschrijft: “beetje bij beetje”. Dit gedicht sprak me hierdoor aan.